Οι ρίζες της Εβραϊκής Γλώσσας και του αντίστοιχου συστήματος γραφής
Η εβραϊκή γλώσσα είναι βορειοδυτική σημιτική χαναανιτική γλώσσα, η σύγχρονη μορφή της οποίας αποτελεί την κύρια γλώσσα του Ισραήλ.
Η κλασική και λειτουργική εβραϊκή χρησιμοποιείται στις εβραϊκές κοινότητες, ανά τον κόσμο. Αρχικά, τα εβραϊκά αποτελούσαν μία από τις ομιλούμενες γλώσσες στην αρχαία Χαναάν. Αποτέλεσαν την κύρια γλώσσα των αρχαίων Ισραηλιτών περίπου από το 1000 ΠΚΕ (πριν από την Κοινή Εποχή, που αφορά την περίοδο που ξεκινάει από το έτος 1 και εντεύθεν) μέχρι τον 3ο αιώνα το αργότερο και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γράφτηκαν τα κείμενα της Βίβλου (Τανάχ).
Σταδιακά τα εβραϊκά αντικαταστάθηκαν από τα αραμαϊκά, ως η κύρια καθομιλουμένη των Ισραηλιτών.
Τα εβραϊκά παρέμειναν σε χρήση ως ιερή λειτουργική γλώσσα της Συναγωγής και σε αυτή τη μορφή διατηρήθηκαν στην πλειοψηφία των κοινοτήτων, που άρχισαν να δημιουργούνται στη Διασπορά.
Η εβραϊκή καλλιεργήθηκε ως κοινή γλώσσα μεταξύ διανοουμένων και ραββίνων και χρησιμοποιήθηκε στη συγγραφή φιλοσοφικών, θρησκευτικών και επιστημονικών κειμένων.
